پرداخت مهریه در ازدواج موقت (صیغه)

در شرایط ازدواج موقت یا صیغه، باید مقدار وقت و مقدار مهر تعیین شده باشد و بدون آن باطل است و به محض این که عقد خوانده شد مرد مهریه را مدیون است و اگر مرد مدت صیغه را ببخشد، چنانچه با او نزدیکى کرده باشد، باید تمام چیزى را که قرار گذاشته به او بدهد و اگر نزدیکى نکرده باشد باید نصف آن را بدهد.

اما اگر مقدار مهر زن در عقد موقت مشخص شد و مرد بنا به دلایلی قصد پرداخت آن را نداشته باشد عقد آنها صحیح است، ولی مهر زن را باید بدهد، و اگر نپردازد، کار حرام کرده و شرعاً مدیون و بدهکار است و مثل کسی است که مال دیگری را غصب کرده یا تصرف نموده و از پرداخت آن خودداری می‌کند. قطعاً چنین کاری حرام و گناه است.

اگر مرد قصد پرداخت مهریه را داشت، ولی به یک علت غیرقابل پیش‌بینی، مثل سرقت، سیل، آتش‌سوزی و... مال خود را از دست داد و اکنون توانایی پرداخت مهر را ندارد مرتکب حرام و گناه نشده، ولی باز شرعاً مدیون و بدهکار است و در اولین فرصت که توانایی مالی پیدا کرد باید دین خود (مهریه) رابه زن پرداخت نماید. در هر صورت شوهر نمی‌تواند از اصل پرداخت مهریه خودداری نماید، مگر آن که زن مهر خود را ببخشد.

صیغه 99 ساله چیست؟

هرگاه زمان ازدواج موقت (صیغه) مقدار زیادی باشد، مثلا ًنود و نه سال تعیین شود، برخی آن را باطل می‌دانند، و برخی عقیده دارند، تبدیل به ازدواج دائم می‌شود و عده‌ای نیز می‌گویند، صحیح است. چون ممکن است مدت را ببخشد. اما در مورد حداقل زمان ازدواج موقت باید به حدی باشد که یک لذت جنسی در آن تصور شود.

در واقع صیغه ۹۹ ساله باعث می‌شود، آن چیزی که در نهان جامعه وجود دارد و به دلیل عدم رعایت شئونات شرعی (جایگاه دینی) به زنا تبدیل می‌شود، جنبه شرعی و مذهبی به خود گیرد و راه گناه را ببندد.

موضوع ثبت ازدواج در شناسنامه یا سند (چه در ازدواج دائم و چه در ازدواج موقت) یک امر مدنی است، نه شرعی و به همین دلیل، خواندن صیغه محرمیت میان افراد، بسیار مهمتر از ثبت آن است.
منبع: وکیل طلاق